De opvang van asielzoekers zorgt voor steeds meer polarisatie in onze samenleving. De gevoeligheid van het onderwerp ervaarden we deze week ook in onze straatapp.

Met 135 buren zitten we in een meestal heel gemoedelijke appgroep. We delen relevante artikelen uit deze krant, crowdfundingsacties of andere hulpvragen, oproepjes om spullen te lenen of door te kunnen geven aan de volgende generatie en natuurlijk signalementen van ongenode gasten. Nieuwe bewoners voelen zich direct thuis wanneer zij vanuit de onpersoonlijke stad een warm welkom krijgen in de burenapp.

Maar dit weekend deelde een buurvrouw een petitie van dorpsgenoten die de komst van een asielzoekerscentrum willen tegenhouden. De politieke gevoeligheid was direct voelbaar. De gebruikelijke duimpjes bleven uit. De personen die de petitie wilden ondertekenen hadden dat waarschijnlijk al gedaan. En degenen die er niets mee hadden, kozen ervoor het bericht te negeren. Even leek het explosiegevaar te doven in een ongemakkelijke stilte.

Tot na een uur het vonkje alsnog zuurstof kreeg. Een buurman reageerde dat hij er vanuit ging dat de straatapp niet was bedoeld voor politieke uitingen. Direct verschenen er duimpjes van andere buren als steunbetuigingen bij zijn bericht.

Natuurlijk had hij een punt. Ik herkende het ongemak over de petitie. Maar om de buurvrouw nou publiekelijk de les te lezen, daar is de straatapp volgens mij zeker ook niet voor bedoeld. Zij had geen oproep gedaan om de petitie te ondertekenen, alleen een linkje gedeeld. Door het nu weg te zetten als een politiek statement, vulde hij haar bedoelingen in. Uit zijn publiekelijke reprimande sprak bovendien een moreel oordeel.

Ik besloot een poging te wagen om de discussie te beslechten zonder oordeel. Als een van de oprichters van de appgroep antwoordde ik hem dat we nooit spelregels hebben opgesteld wat we wel en niet mogen delen. Iedereen mag zelf inschatten of wat die deelt relevant is voor de anderen. We hebben de appgroep ooit opgericht om iedereen te informeren over het straatfeest en het doel van de appgroep is dus in elk geval verbinding in de straat.

’Leven en laten leven’ betekent in de praktijk dat we allemaal wel eens een bericht negeren. Je hoeft niet altijd je mening te geven. Je kunt jezelf een demper opzetten. Net als dat we soms een nachtje met oordoppen in slapen om onze buren een gezellig feestje te gunnen.

Mijn boodschap om iedereen in zijn waarde te laten, werd herkend en leek te werken. Tot een andere buurman de drang niet kon weerstaan om toch nog wat olie op het vuur te gooien. Hij trok graag nog even de eindconclusie dat de not in my backyard-petitie niet in de straatapp pastte. De buurvrouw zei sorry waarna iedereen alsnog zijn demper opzette. En we leefden en lieten nog lang en gelukkig leven.

Deze column is op 9 april 2025 gepubliceerd in het Noordhollands Dagblad, Leidsch Dagblad, de Gooi- en Eemlander, Haarlems Dagblad en IJmuider Courant.