Mooie groene weides, afgewisseld met her en der een witte streep papsneeuw. Dit is het aanzicht dat je misschien zou verwachten aan het einde van het wintersportseizoen. Maar het is februari en de drukste week van het jaar in de Alpen. Toch is dit wat ik hier nu buiten zie in Oostenrijk.

De parkeerplaatsen staan vol met Nederlandse auto’s. In colonne is iedereen wederom naar zijn favoriete skigebied getrokken. De weerapps voorspelden op voorhand al dat de sneeuwcondities niet zo gunstig zouden zijn. Maar je hebt de vakantie al lang geleden geboekt en iedereen verheugt zich erop, dus ga je gewoon. Het zal wel meevallen, dachten we nog.

Maar de weerapps kregen gelijk. De sneeuwcondities zijn slecht. Het is papsneeuw. Dankzij sneeuwkanonnen is het nog net wit op de pistes en oké, helemaal bovenop de berg is het landschap ook nog wel echt wit. Maar bij de eerste stralen zon verandert de piste in stroperige slushpuppie. Het is zwaar ploegen, extra veel spierpijn voor iedereen. Geen ideale omstandigheden om te leren skiën.

Heeft het überhaupt nog zin dat onze kinderen dat leren? Zullen ze later nog wel jaarlijks naar de bergen kunnen om te skiën? De klimaatverandering is hier heel duidelijk zichtbaar en geeft het antwoord op die vraag al. Ook al doet iedereen of het nu eenmaal kan gebeuren dat je een jaartje wat warmer weer hebt. Het is wel eens te warm en het is wel eens stervenskoud.

Maar een maand geleden werden vanwege het warme weer ook al diverse skiwedstrijden voor de wereldbeker afgelast in het Duitse Garmisch-Partenkirchen en het Franse Chamonix. En de sneeuw is de laatste jaren wel elke keer te papperig. De sneeuwkanonnen redden onze wintersport nog steeds, maar die maken het probleem op lange termijn wel erger met hun hoge CO2-uitstoot.

Klimaatwetenschappers voorspellen dat ruim de helft van de Europese skigebieden zonder sneeuw komt te zitten als de gemiddelde temperatuur met 2 graden stijgt. Als de temperatuur met 4 graden stijgt, is dat zelfs 98 procent. Dus we weten dat het toch echt een keer over is. Ergens zullen we moeten accepteren dat elk jaar skiën niet meer kan. Dan hebben we geen garantie meer op witte Alpen in de winter. Maar wanneer is dat moment? Wanneer gaan we accepteren dat het zo ver is? Hoeveel jaren slushpuppie hebben we nodig om te accepteren dat een skivakantie met sneeuw net zo zeldzaam wordt als een Elfstedentocht?

We lijken wel kikkers die langzaam gekookt worden en daarom niet uit de pan met heet water springen. Het gaat te geleidelijk. Dus boeken we elk jaar weer onze wintersport. Want na een jaar pech zullen we het volgende jaar vast weer een keer geluk hebben.

Deze column is op 21 februari 2024 gepubliceerd in het Noordhollands Dagblad, Leidsch Dagblad, de Gooi- en Eemlander, Haarlems Dagblad en IJmuider Courant.